Uit de gewezen arresten in de vijf onderzochte jaren selecteerde Arvin Kolder 116 voor personenschade relevante arresten, waaronder 31 arresten artikel 81 lid 1 RO, waarbij de Hoge Raad dus zonder nadere motivering het oordeel van het hof in stand liet, 34 arresten over niet-letsel en 29 arresten in strafzaken. Van deze 116 arresten had hij een top 20 gemaakt. Deze gingen over schuld- en risicoaansprakelijkheid (4), werkgeversaansprakelijkheid (3), medische aansprakelijkheid (3), smartengeld, shockschade en affectieschade (4), medisch moeilijk objectiveerbaar letsel (1), schadebegroting (2), verzekeringsrecht (2) en procesrecht (1). Al deze arresten besprak Kolder op het symposion in vogelvlucht, in een hoog tempo.

Vijf magere jaren

Arvin Kolder haakte in zijn bespreking van de arresten net als dagvoorzitter Siewert Lindenbergh aan bij de opmerking van Ton Hartlief dat in de personenschade niet veel vuurwerk meer te verwachten is. “De glorietijden liggen achter ons”, zei Kolder. “Daar sta je dan met je herbenoeming als hoogleraar Personenschade. Dat worden vijf lange magere jaren voor mij.” Kolder zei nog wel ontwikkelingen te verwachten rond moderne voertuigen zoals de fatbike, vapen, fouten bij transgenderzorg, fraude bij fertilisatie, crises, rampen en oorlogen en ook noemde hij Urgenda, Shell en Greenpeace nog – “dat zijn natuurlijk allemaal wel aspecten die op het bordje van de Hoge Raad kunnen belanden”, aldus Kolder. “Wel moeten we ook naar andere gremia dan alleen de Hoge Raad kijken. De Expertgroep Rechterlijke Macht, het project smartengeld bij licht letsel, richtlijnen van De Letselschade Raad, de wetgever en onderwerpen als de rekenrente, de deelgeschilprocedure, affectieschade en kwaliteit.”

Ruimte voor vuurwerk

“Op het gebied van personenschade is de tijd van de Hoge Raad dus wel voorbij”, zo besloot Arvin Kolder. “Het is natuurlijk zonde dat de jonge garde geen vuurwerk meer gaat meemaken. Toch heb ik een bemoedigend woord voor hen. Want nu we al lange tijd van crisis naar crisis hobbelen, proef je wel dat rechters wat minder scheutig zijn om allerhande schadevergoedingsverplichtingen aan te nemen. Bovendien heeft de Hoge Raad in sommige dossiers het stokje aan de politiek en de wetgever overgegeven en als die er niet uitkomen, is het niet uitgesloten dat de Hoge Raad alsnog weer in actie komt. Denk bijvoorbeeld aan de uitbreiding van de verzekeringsplicht voor arbeidsgerelateerde schade. En soms ligt er zomaar weer een veelbelovende zaak op het bordje van de Hoge Raad, dus wat dat betreft geven we de hoop niet op. We mogen op betere tijden hopen, met weer wat ruimte voor vuurwerk.”