The big bang, took and shook
the world
Shot down the rising sun
The end was begun,
it would hit everyone
When the chain reaction was done
The hopeful depend on a world without end
Whatever the hopeless may say

Imagine a place,
where it all began
They gathered from
across the land,
to work in the secrecy
of the desert sand
All of the brightest boys,
to play with the biggest toys
More than they bargained for

With an iron fist in a velvet glove, we are sheltered under the gun
And the things that we fear, are a weapon to be held against us.

Imagine a man, when it all began
The pilot of Enola Gay flying out
of the shock wave
On that August day
All the powers that be
and the course of history
Would be changed for evermore

Imagine a man, where it all began
A scientist pacing the floor,
in each nation,
always eager to explore
To build the best big stick,
to turn the winning trick
But this was something more

Imagine a time, when it all began,
in the dying days of a war
A weapon, that would
settle the score
Whoever found it first,
would be sure to do their worst
They always had before

door Armand Blondeel

| NIVRE Register Expert

Er zijn al enkele jaren verstreken sinds het ongeval, er is al langere tijd sprake van een medische eindsituatie en toch zitten we weer bij elkaar om te bespreken hoe verder te handelen in dit schaderegelingstraject. Aanvankelijk wilde belanghebbende per se jaarlijks achteraf zijn schade vaststellen en afhandelen. Wel zo veilig, want je weet nooit wat er nog kan gebeuren, vond hij toen. Vandaag gaat hij los op het falen van Het Systeem. Wat er allemaal veel beter kan in de zorg heeft hij van dichtbij meegemaakt, ook de systematiek van verzekeren en belangenbehartiging kan beslist efficiënter en ook de grote maatschappelijke thema’s als de stikstofcrisis, graaiflatie, overheidsfalen eigenlijk op alle fronten, passeert de revue. Om tot de slotsom te komen dat hij inmiddels toch wel een forse lump sum wenst te ontvangen. De oorlogen en vluchtelingencrises in de wereld nopen hem om voor een optimale zekerheid te kiezen.

Waar verzekeraar en belangenbehartiger al enige tijd naar redelijkheid en billijkheid op dezelfde lijn zitten, komt belanghebbende er maar niet uit, gelet op alle kwade kansen die maar door zijn hoofd blijven spoken. Voor wat betreft toerekening blijkt hij een zeer ruimdenkend mens te zijn. Begrijpelijk weliswaar, maar er is altijd weer die verdraaide causaal verband-toets die redelijker- en billijkerwijs moet worden meegenomen in de beschouwingen. Er moet sprake zijn van evenwicht.

Uw brein is een kritische massa, had ik in dit verband al eens opgeworpen. Daar is niets mis mee, maar voed uw brein eens met een helder licht. Ik raadde hem aan de Fabrique des Lumières in Amsterdam te bezoeken. Daar wordt je brein geprikkeld door kunst in vele verschijningvormen, de werken van Dalí en Gaudí komen lichtend tot leven, ondersteund door klanken van magistrale associatieve muziek van topmusici.

Belanghebbende blijkt het advies te hebben opgevolgd en erkent dat het bezoek zijn perspectief op een positieve wijze heeft beïnvloed en verruimd. In het bijzonder werd hij geraakt door de beelden van Galatea of the Spheres. Salvador Dalí werd na het vallen van de atoombommen in 1945 gegrepen door het principe van de subatomaire fysica en verwerkte dat in zijn surrealistische werken. Zo schilderde hij een portret van zijn grote liefde en muze Gala vanuit de wetenschap dat alles en iedereen uit atomen bestaat. Alles en iedereen in onderlinge samenhang en evenwicht. “Heel goed”, haak ik aan. Laten we het nu ook in de personenschadewetenschap toepassen.

Belanghebbende wil eerst nog even nader ingaan op dat aspect dat alles en iedereen op de wereld onderling verbonden is. Hoe zit dat dan met voetbal en die hooligans die altijd maar weer opduiken en de boel verzieken? Ik verwijs hem naar de column van Sjoerd Mossou in het AD van zaterdag 20 mei 2023. Mossou vat dit maatschappelijke probleem knap kernachtig samen. Voetbal is zo groot en geliefd dat het behalve het samenbrengen van een grote groep liefhebbers, automatisch ook een podium creëert voor een kleine minderheid die alleen negatieve aandacht voor zichzelf zoekt. Een vervelende consequentie van de wet der grote getallen helaas. Ook in voetbal geldt verder, dat zolang wetgeving niet adequaat is, de daders de boel kunnen verzieken. Van hetzelfde laken een pak feitelijk als op alle andere denkbare maatschappelijke fronten. Gaat iets grote groepen mensen aan, dan is adequate structurering geboden. Gelukkig belichamen echte supporters een gezonde kritische massa. Bij winst van hun club of het team dat zij supporten is er een Big Bang-explosie van gedeelde vreugde, bij verlies zoeken zij stilletjes troost bij elkaar in gedeelde smart.

Wat die atoombom betreft: is het geen bijzondere ironische speling van het lot, dat waar een fout systeem zijn beste wetenschappers het land had uitgejaagd, diezelfde wetenschappers de kern vormden binnen het Manhattan Project, het ‘winnende team’ dat tussen 1943 -1945 in de woestijn van Los Alamos de race naar het ontwikkelen van de eerste atoombom won? Een bom die op dat moment in de tijd helaas hard nodig was om de ongebreidelde expansiedrift van het Land van de Rijzende Zon te beteugelen. Onvermijdelijk, hoe zwaar het onderwerp en hoe groot de consequenties vanuit menselijke optiek ook zijn mogen: volgens de natuurwetten kom je toch altijd weer uit bij de verbinding binnen het grotere geheel. Robert Oppenheimer zou na de eerste succesvolle proef in de woestijn, uit de Bhagavad Gita (het heilige boek van de Hindoes) hebben geciteerd: “Now I am become death, the destroyer of worlds”. Hij realiseerde zich de impact en de consequenties van zijn werk. Juist om die reden heeft hij zich na de oorlog altijd ingezet voor een verantwoorde beheersing van atoomkracht.

Hij trad daarmee in zekere zin in de voetsporen van Alfred Nobel, die een kleine eeuw eerder het dynamiet had uitgevonden. Dankzij die uitvinding konden mensen plots bergen verzetten. Ook Nobel was geen voorstander van verkeerd gebruik van zijn uitvinding. Wat de mensheid helaas toch steeds weer geneigd blijft te doen. Vanuit het testament van Alfred Nobel worden nog jaarlijks op zijn sterfdag 10 december de Nobelprijzen uitgereikt, juist aan die wetenschappers die de mensheid verder willen brengen, in dienst van samenhang en evenwicht.

Onze omgeving bestaat uit atomen, we zijn atomen. Kritische massa. We zijn weer terug bij het vertrekpunt van de samenkomst. Gaan wij erin slagen om te komen tot een Big Bang in de vorm van een evenwichtige en samenhangende lump sum-slotbetaling? De kritische massa binnen alle hoofden zal daarvoor hetzelfde kritische momentum moeten zien te vinden. De benodigde ingrediënten om deze gezamenlijk gedragen kritische massa te gaan bereiken lijken in ieder geval aanwezig.

In dit dossier hebben we empathie getoond, samen in oplossingen gedacht en samengewerkt. Herstelbemiddeling ingezet. Een goed state of the art-plan van aanpak gehanteerd. Willen we langlopende schades de wereld uit hebben binnen de mogelijkheden die Het Systeem ons biedt. Wensten wij soms betere wet- en regelging binnen dat Systeem en een actieve(re) rol van de politiek om dat te helpen verwezenlijken. Willen we het verschil maken. Er is getracht om de belanghebbende zich vrijer te laten voelen, hem meer zelfvertrouwen mee te geven en ook op andere leefgebieden stappen te laten zetten, omdat succes meer is dan alleen financiële doelen bereiken.

Laten dit nou ook precies de ingrediënten zijn waarover u verderop in dit PPS Bulletin kunt gaan lezen!

Kijktip voor de komende zomer is de film Oppenheimer, vanaf 20 juli 2023 (liefst in IMAX!) te zien in de bioscoop. Gaat ongetwijfeld aanzetten tot overdenking van wie we zijn en waar we naartoe willen. Als mens en als vakmens. Gezond denkvoer voor ons aller Kritische Massa.

Armand Blondeel

Voorzitter Redactieraad Platform Personenschade

Met dank aan de inspirerende talenten van Salvador Dalí; Robert Oppenheimer; Alfred Nobel;
Rush: “Manhattan Project”/ “The weapon”