Invisible airwaves crackle with life,
bright antennas bristle with the energy
Emotional feedback on a timeless wavelength, bearing a gift beyond price, almost free

Between sunsets and dawn, kings, queens and pawns, What's the difference? Between goldfish and clowns can a love still be found
Well, what's the difference? What is the difference?

Invisible airwaves crackle with life,
bright antennas bristle with the energy
Emotional feedback on a timeless wavelength, bearing a gift beyond price, almost free

Off on your way, hit the open road,
There is magic at your fingers
For the spirit ever lingers,
undemanding contact in your happy solitude

"They seek him here, They seek him there, Those Frenchies seek him everywhere; Is he in heaven, Is he in hell, That damned elusive Pimpernel?"

Do you believe that everything I say is really true? Well, what's the difference? Don't you think everything's against us, that there's much too much to lose?
Well, what's the difference?

There are werewolves in the park Mawgojzeta, but I only hear the sound of dancing bears.
There are werewolves in these streets Mawgojzeta, but you only hear me howling at the moon

door Armand Blondeel

| NIVRE Register Expert

Begin the day with a friendly voice, a companion, unobtrusive
Plays that song that's so elusive,
and the magic music makes your morning mood

Gevalletje goed werkgeverschap denk ik bij het uitstappen uit mijn auto bij een nogal afgelegen woning aan een bosrand. Wolven woonden jarenlang alleen nog in sprookjesboeken, of achter glas of hekwerk in dierentuin of Efteling. Net echt of niet echt en sowieso niet in staat om je te raken. Maar sinds nieuwe wet- en regelgeving het pad door Europa weer heeft geëffend voor de wolf, wandelt het dier weer opgewekt, en de mens wat voorzichtiger, langs de bosrand. Achter elke boom mogelijk een wettelijk beschermd en dus ongrijpbaar roofdier immers? Zou een wolvenbeet tijdens diensttijd gedekt zijn onder mijn werkgeverspolis?

Sprookjes zijn niet echt, ze kunnen je fysiek niet raken. Hun intrinsieke boodschap echter des te meer. Grootmoeder, wat hebt u grote zorgen, denk ik, als de vriendelijke oude dame wier letselschade we in kaart brengen haar verhaal doet. Zorgen waren er al wel, wegens een wat broze gezondheid en met de jaren stijgende hulpbehoefte. Zorgen zijn nog groter na een aanvaring met een crossende mountainbiker die de bossen onveilig maakte. Een lone wolf maakt soms meer kapot dan een hele roedel kan veroorzaken. Ongrijpbare overmoed. Tijdens het huisbezoek zoeken we samen naar een balans in belangen, om de gevolgen te verhelpen en in de hoop een nog lang en gelukkig leven terug op de rails te krijgen.

Vanuit het bos, over de heide, op weg naar het volgende bezoek. Purple Haze van Jimi Hendrix sprankelt uit de luidsprekerboxen, geïnspireerd door met laag zonlicht beschenen heidevelden van de Veluwe in deze tijd van het jaar. Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar het verhaal van The Scarlet Pimpernel. Het scharlaken rode bloemetje werd de schuilnaam van de Engelse edelman Sir Percy, die na de Franse Revolutie veel Franse aristocraten van een gang naar het schavot redde. Hij vond het ondenkbaar dat mensen het bij hun volle verstand in hun hoofd konden halen om een ander denkend mens juist van diens hoofd te beroven. En dat ook nog eens in het land dat de beroemde denker René Descartes (ik denk dus ik besta) heeft voortgebracht. Ieder heeft recht op zijn eigen hoofd, zijn eigen waarneming en jouw waarneming hoeft niet per definitie ook die van de ander te zijn. Sir Percy deed zijn reddende werk, ongrijpbaar, de Fransen kregen hem niet te pakken.

Nadat ik op mijn bezoekadres ben gearriveerd, ga ik in overleg met betrokkene en diens belangenbehartiger, samen op zoek naar de moderne Pimpernel, geen medisch objectiveerbare letselgevolgen, wel aanhoudende klachten en zorgen na schending van een verkeersnorm. Hoe ongrijpbaar ook voor de objectieve waarnemer, binnen de grenzen van de door wet- en regelgeving gecreëerde realiteit van juridisch causaal verband, gaan we op zoek naar een balans in belangen.

Balans in belangen, het is wat we ook onderzochten tijdens het 22^e PPS Congres op vrijdag 27 september in Apeldoorn. We constateerden dat we als letselschadebranche niet de enigen zijn die worstelen met ongrijpbare fenomenen binnen door wet en rechtspraak gecreëerde realiteiten. Waarbij verschillende waarnemingen aanleiding tot een verstoring van de balans in belangen kunnen geven. Het aardbevingsdossier Groningen, de toeslagenaffaire, de stikstofproblematiek, een verstopte woningmarkt, ook onze overheid, die zelf de wetten en regels maakt, loopt niet zomaar alle gaten dicht. Lastige dossiers, veel zichtbare ellende, ongrijpbaar de mechanieken die tot verstoring van de balans kunnen leiden. Kan die overheid onze letselschadebranche verder helpen door passende oplossingen aan te dragen, bijvoorbeeld door normering? Doel is uiteindelijk het bieden van een adequaat sociaal vangnet, beheersbaar in kosten en transparant in uitvoering. Kunnen we het zelf? Kunnen we naast concurrentieoverwegingen ook regelgeving (zoals bijvoorbeeld mededinging, privacyaspecten) in een passend maatpak hijsen? Of laten we het liever ongrijpbaar? Sla vooral de presentatie hierover van prof. Ton Hartlief er nog eens rustig op na.

2024, bijna 2025. Hoe ongrijpbaar is onze dagelijkse werkelijkheid inmiddels? Welke werkelijkheid, de tastbare of de digitale schermtijdrealiteit? Bart van der Sloot en Paul Smit namen ons tijdens het PPS Congres mee in de razendsnelle ontwikkelingen van artificiële intelligentie (A.I.) Presentaties die je ervan bewust maken dat het meeste dat we als mens doen onbewust gebeurt. Ieders werkelijkheid is de werkelijkheid van ieders eigen(wijze) brein. Waar en niet waar bestaan niet, mede dankzij ons beperkte reptielenbrein en ons feilbare geheugen. A.I. kan veel wat ons brein kan, alleen veel sneller en efficiënter. Maar is het ook altijd beter? Waar liggen de kansen en waar de bedreigingen? Filmflitsen van The Terminator, Robocop, Blade Runner, Star Wars, Star Trek, schieten door mijn beperkte brein. Nog maar veertig jaar geleden pure science fiction, nu vaak al realiteit en alles ontwikkelt zich exponentieel snel en steeds sneller. Kunnen de algoritmes uiteindelijk zelf een bewustzijn creëren, of onderscheidt de mens zich hierin nou juist van de artificiële intelligentie? Ook weer zo’n aloude vraag die zich opdringt. Isaac Asimovs verhaal van I, Robot gaat er ook al op in. De gedachte dringt zich op: zijn wij nou werkelijk de kroon op de schepping, of zijn wij zelf ook een soort van ongrijpbaar A.I.-experiment (I Am, so A(m) I?).

Ongrijpbaar, al die steeds sneller gaande ontwikkelingen, hoe dan ook: lees de presentaties van beide heren er op de website van het PPS Congres vooral nog eens op na!

Het mag ongrijpbaar zijn en ongrijpbaar blijven, al onze individuele waarnemingen, meningen en belevingen. En vooral ook het verschil met wat anderen zoal waarnemen, denken en menen. Koud en klinisch artificieel gedrag helpt in ieder geval niemand een stap verder. Misschien dat een dergelijke bewuste gewaarwording en inzet de wereld draaiend zal houden en ons vak uitvoerbaar. Op het PPS Congres kregen deelnemers aan de workshop geweldloze, effectieve en verbindende communicatie van registermediator Judith Bos als cadeautje de benodigde touwtjes in handen om de eindjes van een échte en waarachtige verbinding aan elkaar te knopen. Geen algoritmes, geen artificieel gedrag, geen eigengereid winstbejag. Wat wordt er waargenomen, wat is het gevoel, ook dat van de ander, wat het wederkerige belang en hoe kan met beiderzijdse inspanning in het aanwezige verzoek en de aanwezige behoefte worden voorzien? Lees vooral ook het naslagwerk van deze workshop op het PPS Congres eens aandachtig door!

Nee, er zijn geen ongrijpbare weerwolven in het park. Er zijn louter de onzichtbare en ongrijpbare, alom aanwezige zinderende golflengten om ons heen. Golflengten die we naadloos en in harmonie op elkaar kunnen afstemmen, verbinden, aanknopen en, tastbaar, op elkaar laten aansluiten. Als we maar willen.

Armand Blondeel

Voorzitter Redactieraad Platform Personenschade

Fish: Goldfish and Clowns / Rush: Permanent Waves, The spirit of Radio