Charell: “Ik gun iedereen een Corianne”

Het is mei 2023. Charell volgt een BBL-opleiding (Beroepsbegeleidende Leerweg) op het MBO. Ze werkt vier dagen per week met mensen met een licht verstandelijke beperking en gaat één dag in de week naar school. Op die dag in mei gaat het mis. De ene cliënt wil een andere slaan en Charell twijfelt geen moment. Ze springt ertussen, krijgt een klap op haar kaak en door al het geduw en getrek valt er een brandblusser van de muur die bovenop haar enkel terechtkomt.

Kop in het zand

Het gaat daarna niet goed met Charell. Naast de mentale dreun die ze heeft opgelopen, heeft ze last van de pijn in haar enkel en van cognitieve klachten. Ze gaat niet meer naar school en haar belangenbehartiger oppert een paar keer om contact op te nemen met LetsCo. Charell weigert. “Ik liep hartstikke vast, maar wilde geen hulp. Ik vond dat ik had gefaald en stak mijn kop in het zand.”

Knop om

Als het contract met haar werkgever wordt beëindigd en er een brief op de mat valt dat ze van school moet, gaat de knop om. Charell gaat dan al zeven maanden niet meer naar school en schaamt zich. “Iedereen was al klaar, behalve ik.”

In januari 2024 komt ze in contact met Corianne, een van de 28 letsel-onderwijsdeskundigen van LetsCo. De eerste stap is een gesprek op school. “Heel eng vond ik dat. En confronterend.”

Overzicht

De mentor is een en al oor en wil Charell graag helpen. Corianne: “We moesten weer overzicht creëren. Charell moest opnieuw leren plannen en het was mijn taak om haar achter de broek aan te zitten.” Ze lacht. “Charell dacht dat ik in Baarn zat, omdat daar het kantoor van LetsCo zit, maar ik zat letterlijk bij haar om de hoek.”

Al tijdens die eerste afspraak op school wordt er duidelijkheid gecreëerd. En overzicht. Wat kan Charell doen? Hoe krijgt ze weer grip op de situatie? Corianne: “We hebben haar weer leren plannen door steeds checkmomenten in te bouwen. Iedere week hadden we samen een gesprek om te monitoren hoe het ging. En elke drie weken hebben we op school met de studiecoach geëvalueerd hoe het ging en of Charell nog op de goede weg zat. Dat werkte goed. Charell kreeg weer vertrouwen.”

Van MBO naar HBO

In september 2024 is Charell geslaagd voor MBO 3. Ze is meteen doorgestoomd naar MBO 4 en hoopt nog dit jaar haar diploma te halen. “Tot voor kort wilde ik ook per se het HBO nog doen, maar dat zit er nu niet in. Ik heb nog steeds last van mijn letsel en stiekem mis ik Corianne nog elke dag.”

Corianne: “Dat HBO kan altijd nog, als je dat wilt. Ik ben nu al heel erg trots op jou. Je hebt binnen een half jaar je MBO 3 gehaald en dan knal je er ook nog even MBO 4 uit.” Ze kijkt opzij en lacht naar Charell. “Snap je het nou?”, zegt Charell tegen mij. “Vertrouwen is zo belangrijk. Ik gun iedere jongere met letsel een Corianne.”

Het gesprek vindt plaats op het sfeervolle hoofdkantoor van LetsCo dat is gevestigd in een statig pand in hartje Baarn. Geert stond aan de wieg van het bedrijf dat is gespecialiseerd in het verder helpen van jongeren die na letselproblemen vastlopen in het onderwijs. Hij komt uitermate bevlogen over en heeft in zijn werk maar één doel: jongeren verder helpen. “Ik heb te vaak in mijn leven mensen ontmoet die zijn vastgelopen, doordat ze net niet in het pulletje passen.”

Hoe het begon

In 2016 is Geert eigenaar van een studiekeuzebureau als hij wordt benaderd door een arbeidsdeskundige. Verzoek is of hij kan helpen om een jongere weer terug te krijgen in het onderwijs. “Die jongeman zat vast en ging al twee jaar niet meer naar school. Ik vroeg me af hoe dat kon? Er waren zoveel partijen bij betrokken, maar niemand kon ’m blijkbaar echt helpen om weer naar school te gaan.”

Geert runt op dat moment het studiekeuzebureau samen met zijn broer en een paar andere mensen. “We zijn met elkaar om de tafel gegaan en kregen al snel het plan om meer jongeren te helpen die vastlopen in het onderwijs. In oktober 2016 zijn we met zijn vieren gestart met LetsCo – verder na letsel, nu werken er 36 mensen, waaronder 28 letsel-onderwijsdeskundigen.”

Letsel-onderwijsdeskundige

Hij moet lachen. “Die benaming letsel-onderwijsdeskundige bestond helemaal niet. We hebben dat zelf verzonnen, maar het is wel wat het is. De deskundigen die bij ons in dienst zijn, hebben kennis van het onderwijs en van letsel. Zij komen bij de jongeren thuis, maken plannen, schrijven verslagen, plegen doelgerichte interventies, hebben een klik met jongeren en zijn ontzettend gedreven.”

In het eerste halfjaar van 2025 heeft LetsCo bijna 800 jongeren ondersteund. Een gigantisch aantal, maar Geert spreekt van ‘het topje van de ijsberg’. “Er zijn zoveel jongeren die vastlopen in het onderwijs. Soms door psychische problemen, maar er zijn ook veel jongeren die na letsel merken dat ze niet meer kunnen wat ze konden. En hoe je het ook wendt of keert en welke pet je ook op hebt (belangenbehartiger, verzekeraar of slachtoffer), er is maar één belang. Die jongere moet weer naar school.”

Van basisschool tot universiteit

Voordat LetsCo in actie kan komen, gelden er wel een paar eisen. Het bedrijf begeleidt kinderen van vier tot en met 25 jaar. Dus vanaf de basisschool tot en met de universiteit. Het kan bijvoorbeeld gaan om een klein kind met hersenletsel dat nog naar een passende school zoekt. Of om een student die tijdelijk geen colleges kan volgen na een ongeval. “Harde eisen zijn in ieder geval dat de jongeren in een letselschadezaak zijn verwikkeld en problemen ondervinden op school”, vertelt Geert. “De betrokken verzekeraar en belangenbehartiger moeten het erover eens zijn dat wij de jongere begeleiden. Uiteindelijk betaalt de verzekeraar de rekening, die kan variëren van bijlessen wiskunde voor 500 euro tot een intensieve begeleiding waarbij de jongere leerstrategieën krijgt aangeleerd.”

Maatschappelijk verhaal

De meeste jongeren die LetsCo begeleidt, zitten in de hoogste klassen van het voortgezet onderwijs of op het mbo. En zeker voor de mbo’ers geldt dat er vaak ook sprake is van een maatschappelijk verhaal. Geert: “De zelfredzaamheid van mbo’ers is soms lager en bovendien komen zij regelmatig uit een andere sociaal-economische klasse. Ouders weten vaak maar beperkt gebruik te maken van de regelingen die er zijn en zijn soms financieel minder goed in staat om de ondersteuning zelf te regelen. Bovendien hebben scholen vaak niet de tijd, middelen en kennis om leerlingen te helpen die na letsel zijn uitgevallen.”

Dat vindt Geert ook het mooie aan zijn werk. “Wij helpen alle jongeren, onafhankelijk van de grootte van hun portemonnee. En we ondersteunen jongeren die anders volledig vast zouden lopen. Het is mooi dat wij mensen kunnen helpen, zodat ze een kans krijgen om weer mee te doen.”

Een jongen van 15

Hij geeft het fictieve voorbeeld van een jongen van 15 die wordt aangereden op zijn fiets. Die jongen heeft daarna diverse klachten, waaronder hoofdpijn en concentratieproblemen. Hij kan tijdelijk niet naar school, loopt achterstand op, wordt onzeker, haalt zijn so’s niet, wordt nog onzekerder en valt volledig uit. “Het eerste dat wij doen, is met die jongen naar school gaan. Soms nemen we ouders mee, maar een jongen van 15 kan ook samen met een letsel-onderwijsdeskundige het gesprek op school aangaan. Er is in zo’n geval maar één doel. We willen hem van HAVO 3 naar HAVO 4 over laten gaan. Hoe we dat doel bereiken, maakt ons niet zoveel uit. Misschien is er iemand op school die hem kan helpen met zijn planning. Of hij krijgt huiswerkbegeleiding, waardoor hij anders leert leren. Als het nodig is, kunnen we bijlessen regelen. We kunnen zijn hoofdpijn niet weghalen, maar we kunnen hem wel helpen om er zo goed mogelijk mee te leren omgaan.”

Maatwerk

LetsCo begeleidt nu zo’n negen jaar jongeren en hun ouders. Ze hebben al duizenden trajecten gedaan en daar veel van geleerd. “Natuurlijk kunnen we uit die ervaring putten, maar elke jongere en elke letselschade is weer anders. Iedere keer opnieuw moeten we uitvogelen wat nodig is om ons doel te bereiken”, aldus Geert die benadrukt dat maatwerk belangrijk is. “We starten altijd met een intakegesprek en maken op basis daarvan een begeleidingsvoorstel. Dat doen we via een vast format, zodat mensen weten wat ze kunnen verwachten. Wat is de doelstelling? Waar zitten knelpunten? Soms zien we bij binnenkomst een dood vogeltje op de bank zitten en merken dan na een eerste gesprek al dat er een glimlach doorbreekt. Onze rol is ook wezenlijk anders dan die van de verzekeraar of de belangenbehartiger. Wij hebben geen juridisch motief. Wij hebben maar één belang en dat is dat die jongere zo snel mogelijk weer naar school gaat.”

Cognitieve beperkingen

Twee verhalen zijn hem in al die jaren bijgebleven. “De eerste betreft een jongeman die tijdens zijn geboorte zowel lichamelijke als cognitieve beperkingen heeft meegekregen. Hij zat op het mbo, was heel gedreven, maar liep vast en dreigde zijn opleiding niet te halen. Hij leek te stranden, maar kon uiteindelijk een alternatieve opdracht krijgen, haalde zijn opleiding en is daarna iets gaan doen dat beter bij hem paste. Nu werkt hij al twee jaar als begeleider in de gehandicaptenzorg. Ik heb nog steeds contact met hem. Hij werkt, heeft een huisje en is apetrots dat het hem allemaal is gelukt.”

De andere is een meisje die in groep 8 van de basisschool zat toen ze een ongeval kreeg. Ze liep vast, moest van school af, naar het speciaal onderwijs, maar kwam thuis te zitten. “Wij hebben met haar en haar ouders een nieuwe route uitgestippeld. Ze zit nu in 5 HAVO, haar ouders zijn beretrots en ze kan weer zelfstandig functioneren. Dat is mooi om te zien hoor!”

Rode vlaggen

De slotvraag kan niet uitblijven. Er is nog een wereld te winnen, maar hoe? Wat kan de letselschadebranche zelf nog beter doen om meer jongeren in de schoolbanken te krijgen? Waar moeten verzekeraars op letten? “Let op de signalen”, antwoordt Geert. “Als jongeren ondersteuning nodig hebben, zijn er veel ‘rode vlaggen’ die kunnen wijzen op onderwijsproblemen. Dat kan als er geen goede ondersteuningsafspraken op school zijn gemaakt. Of als er een slechte communicatie tussen leerling en school. En wanneer er sprake is van cognitieve klachten, is de kans groot dat het misgaat. Je merkt het waarschijnlijk al: het is geen rocket science. Er moet alleen wel iemand zijn die signaleert dat het fout gaat. Er is nog zoveel te winnen. Jongeren staan nog aan het begin van het leven. En vanzelfsprekend hoeven wij die ondersteuning en hulp niet allemaal te bieden, maar we blijven wel net zo lang drammen totdat iedere jongere met letsel weer ‘gewoon’ meedoet en naar school gaat.”