Jan leerde ik begin 1998 kennen, toen het Personenschade Instituut van Verzekeraars (PIV) in de kinderschoenen stond.

Als oude rot in het letselschadevak stond hij Theo Kremer en vooral míj met raad en daad bij. Hij was een bijzonder actief lid van de eerste Raad van Advies en de Redactieraad. Voor mij was hij bij vragen of twijfels altijd toegankelijk. Als Mr. Delta Lloyd kon hij niet alleen bogen op een lange staat van dienst, maar ook putten uit zijn enorm brede nationale en – niet onbelangrijk - internationale ervaring.

Pas echt nauw samenwerken deden wij bij het dat jaar helpen tot stand brengen van de eerste PIV-publicatie Verkeersaansprakelijkheid … Vergoeding van personenschade in Europees perspectief, gebaseerd op onderzoek van mr. S.P. de Haas voor het Verzekeringsinstituut van de Erasmus Universiteit.
Daarbij kwamen zijn buitenlandse relaties, mede opgebouwd als trouw deelnemer aan en rapporteur over de jaarlijkse Verkehrsgerichtstagen in het Duitse Goslar, bijzonder goed van pas.

Alhoewel Jan in de jaren daarna regelmatig afscheid nam van bijvoorbeeld de Raad van Advies en later de Redactieraad - en daarbij steeds eerbiedig én ludiek werd uitgezwaaid door Armand Blondeel en 'uitgegeten’ door ons - bleef hij een belangrijke pijler voor de branche. Mij stond hij samen met zijn Anja door de jaren heen steevast bij met raad, daad en vooral antwoorden.

Jan, wij hebben nog één etentje tegoed. Dat zullen we afsluiten met voor jou een armagnac en voor mij een goede bourbon, uiteraard bij een rijpe camembert … Ik hoop mijn reis nog een flinke tijd uit te kunnen stellen, maar hou je te zijner tijd een stoeltje voor mij vrij?

Jenny Polman

Begin september ontvingen wij het verdrietige bericht dat Josée van de Laar op 69-jarige leeftijd was overleden.

Niemand heeft zo veel betekend voor (het draagvlak voor) mediations in letselzaken als Josée. Met haar warme persoonlijkheid, tomeloze energie en enthousiasme voor het vinden van een oplossing in vastgelopen letselzaken zette Josée mediation als alternatieve geschilbeslechting in de letselbranche op de kaart. Zelfs in zaken die bij aanvang van de mediation hopeloos leken, wist zij partijen tot elkaar te brengen.

Zij was daarbij altijd oprecht vol empathie voor het slachtoffer en wist partijen op ontwapenende wijze op hun gemak te stellen. Zij was altijd zichzelf en creëerde een prettige open sfeer waardoor er vaak aspecten in de zaak aan de orde kwamen die niet eerder bij de andere partij bekend waren; aspecten die wel van belang waren voor het vinden van een oplossing.

De kritische vragen die in een mediation soms ook echt aan de orde dienden te komen wist zij met een charmante lach, het hoofd iets schuin houdend, te stellen en bleven nimmer onbeantwoord. Josée bleef neutraal in het geschil maar dat betekende niet dat zij “er niets van vond”. Zo kon zij in een aparte sessie soms wel eens verzuchten dat zij het slachtoffer een betere belangenbehartiger gunde of dat de verzekeraar de schade toch echt te krap inschatte. Dat zij als letselschadeadvocaat de materie beheerste was voor partijen zonder meer van toegevoegde waarde.

Zij sprak niet alleen met liefde over haar vak maar ook over haar man, kinderen en kleinkinderen op wie zij zo trots was. De positieve houding waarmee zij tot het einde toe in het leven stond verdient bewondering en respect. Zij zal zeer gemist worden.