I wait for the day that will come
Wait for the sunlight,
wait for the one
You can do what you want
with the sea
But the rest of the Sun
belongs to me

I wait for the day that will come
Wait for the sunlight,
wait for the one
You can do what you want
with the sea
But the rest of the Sun
belongs to me

I know there is still a day for me
One short moment is good enough for me
Bring me life with your 
ray of light
If only I found a small piece 
of the fallen sun...

In het leven ben je voor jezelf een raadsel, maar na je dood weet iedereen opeens heel goed hoe je was – hadden ze je het maar eerder verteld.

I have no feelings,
there is no more sunlight
The darkest hour is now here
I must have lost it for good, staying here without a fight
Out in the cold and windy night

door Armand Blondeel

| NIVRE Register Expert

Pavel 

“Zo, u komt weer even Poolshoogte nemen”, refereert Pavel aan een running gag onder ons, als ik mij voor een vervolgbezoek aan zijn deur meld. Pavel is een kranige Poolse timmerman, die diverse breuken opliep toen hij vanwege een niet zo veilige werksituatie van een steiger viel. Hij blijkt uit deugdelijk hout gesneden te zijn, tijdens de facilitering van zijn herstel heeft de arbeidsdeskundige eerder remblokjes aan zijn voetzolen moeten bevestigen, dan dat hij Pavel heeft moeten aansporen om zijn werk in een verantwoord tempo te hervatten. Pavel deelt mee blij te zijn dat hij over de A12 naar Het Westen is gereden, om hier het tekort aan vakmensen in de bouw te helpen aanvullen. “Gebeurt er een ongeluk dan is het geen Qatar”, doelt hij op ons sociale vangnet. “En geen Oekraïne, ons oostelijke buurland, waar ik eerst naar toe wilde gaan, om in een groot bouwproject te gaan werken. Dan was ik in die oorlog terechtgekomen en alles is daar inmiddels kapotgeschoten. Ik denk dat ik daar later nog wel nodig ben, als de oorlog hopelijk voorbij is. Die dictator Putin nothing that gives light, he only Putout everything en starts darkness”. Ja ja, de Wijzen komen waarlijk uit het Oosten, denk ik, als ik na het bezoek mijn route weer vervolg. De drie wijzen koersten met hun blik op de kerstster, die de richting aangaf. In dit dossier kan ik koersen op een stralende Poolster. Die Pavel gaat wel behouden blijven, om nog aan de nodige grote constructies in deze wereld mee te werken! Pavel tekent het liefst zelf zijn routekaart in zijn leven en in dit geval met wat hulp vanuit onze polis ten behoeve van zijn herstel.

Josée

In dit bulletin een In Memoriam voor Josée van de Laar, een van de wegbereiders binnen ons letselschadelandschap. Begonnen als advocaat om slachtoffers bij te staan bij het verhalen van hun vordering. Gaandeweg haar route werd Josée mediator. In feite een natuurlijke ontwikkeling in een vakgebied waar medemenselijkheid maatgevend is. “En route” is zij haar wijsheid en ervaring gaan inzetten voor het grotere geheel. Mensen bij elkaar brengen in plaats van te focussen op wat partijen verdeeld houdt. Het perspectief verbreedt zich, wanneer er met hart en ziel wordt gewerkt. Josée tekende graag een routekaart naar oplossingen. We missen deze kundige kapitein. We koersen nog steeds op het lichtspoor dat zij achterlaat.

Jan

 Nog een In Memoriam. Nog een Icoon die aan de bakermat van de ontwikkeling van ons vakgebied heeft gestaan. Een directeur, mr. Delta Lloyd zoals Jenny Polman de eretitel waar Jan Misana trots op was aanhaalt, die alle aspecten van het verzekeringsvak beheerste. Hij wist van schaderegeling , van reserveren, van het beoordelen van aansprakelijkheidsvragen en van de begroting van toekomstschade. In opleidingen en overleggen deelde Jan zijn kennis en ervaring met graagte en overgave, als opleider en mentor is hij voor veel latere professionals een gidsend licht geweest. Dat kon je trouwens ook zien in zijn ogen, die heel vaak glinsterden in een open blik met gulle lach. Ook aan Jan zijn wij schatplichtig!

Hans

Anekdotes. Die zijn onvermijdelijk als je afscheid neemt van een collega die de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Collega Hans Houthuizen had al veel jaren ervaring opgedaan als politieman (onder andere had hij in 1980 als ME’er bij de kroning van koningin Beatrix de slag om de Blauwbrug overleefd) en schaderegelaar toen ik met dit vak aanving. Hans had veel mensenkennis en een goed gevoel om recht te doen aan het reële causale belang van de zaken waarin hij werd ingeschakeld. Ik mocht met hem mee op pad, zodat de papieren dossiers die aan mij werden toevertrouwd tot leven kwamen en ook ik kennis kon maken met de mensen achter de claims. Op zondag bij Hans thuis een dossier nog eens met elkaar doornemen, zodat onze directeur op maandagochtend een drammende tv-reporter van repliek kon dienen, door de juiste context van de casus te schetsen. Nog voor de deadline werd het item ingetrokken, het heeft de uitzending nooit gehaald. Een advocaat stampte als een olifant door de porseleinkast om “recht te halen”, doch sloeg qua bewijslevering voortdurend de plank mis. Hans zette op rustige toon uiteen wat wel de causale schade was en haalde een streep door de enorme tijdbesteding die wel werd opgevoerd, maar die geen toegevoegde waarde had gegenereerd. Veel respect heb ik voor het gegeven dat Hans nog uit een tijdperk stamde, waarin je als schaderegelaar je route moest uitstippelen met behulp van de ANWB Stratengids of het Shell Stratenboek. Het is voorwaar geen kinnesinne om uit te vlooien waarheen je moet, als je ergens midden in een vreemde stad vastloopt op een omleiding en je nog geen beschikking had over de huidige navigatietechnieken! Hans heeft altijd zijn weg gevonden en hulpvaardig als hij was, verlichtte hij daarnaast ook nog een juiste route voor zijn collega’s.

Gerard

Dat van die ouderwetse stratengidsen versus moderne navigatiesystemen, doet mij denken aan de Vlaamse cartograaf Gerard Mercator (1512 – 1594) die de zogenaamde Mercatorprojectie heeft uitgevonden. Dit is een projectie van de wereldkaart waarin de hoeken tussen verschillende richtingen op de kaart gelijk zijn aan de hoeken tussen die richtingen op het aardoppervlak. De meridianen staan daarin loodrecht op alle parallellen. Dit was van groot belang voor de scheepvaart, omdat je hierdoor de kompaskoersen zeer goed kon uitzetten. Mercators kaart was zogezegd de ideale routekaart.

Zijn wereldkaart is tot in onze moderne tijd gebruikt op scholen en in atlassen en heeft daardoor lange tijd ook de visie van de mens op hoe de wereld eruitziet bepaald. Dit terwijl de verhoudingen op de landkaart helemaal niet kloppen. Zo lijkt Groenland op de kaart bijna net zo groot te zijn als Afrika, terwijl het in werkelijkheid veel kleiner is. Dat is het gevolg, als je een bol op een vlakke landkaart projecteert, het heeft groot nut voor het ene, maar het vervormt het andere.

De Mercatorkaart is eigenlijk wel een goed voorbeeld van het belang om je steeds te blijven realiseren dat de zaken in het leven altijd vanuit meerdere perspectieven beschouwd, hun diverse nut en belang kunnen hebben. Ben je in staat om alle behangen in ogenschouw te nemen, dan wordt het totaalplaatje helder. Wat is waar en waarom, welk licht moeten we erover doen schijnen?

Dus teken je kaart en trek je pad, constructief en met inzet van toegevoegde waarde, net zoals bouwvakker Pavel; advocaat en mediator Josée; directeur en vakman Jan; politieman en schaderegelaar Hans en kaartenmaker Gerard.

Mooie Kersttijd iedereen, vol stralende energie en verlichting, het is vaak een kleine moeite en het kost je niets op je momenteel dure gas- en elektriciteitsnota.

Armand Blondeel

Voorzitter Redactieraad Platform Personenschade

Sonata Arctica: The rest of the sun belongs to me (Acoustic Adventures vol.1)